I Plead to Return
Come back to myself.
To accept that everything around me has changed so much.
It didn’t come as a surprise.
The nature of this world, that all things can always shift.
It might feel sorrow at times.
The moment I’ve seen, heard, and felt
has been filled with restlessness.
If I’m careless, I’ll get caught up in the commotion.
where everything seems to become a problem.
So, I plead return,
to really listen carefully to myself,
to listen to what’s on my mind and feel those through my breath,
With no fear of facing the truth.
At times, my mind forgets and drifts away,
The acknowledgment reminds —
sometimes near, sometimes far,
but always there, glows like the brightest star,
even in the darkest nights,
I have never wished to give up on myself.
No matter how long it’s going to be.
There’s nothing more precious than that acknowledgment.
It’s like a clear message —
a reminder of who I really am.
As steady as a promise that says:
There’s always love.
The desire to understand this world,
has always been simple.
อ้อนวอนที่จะกลับมา
กลับมาฟังตัวเอง
กลับมายอมรับว่า สิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นรอบตัวได้เปลี่ยนแปลงไปมาก
แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่น่าประหลาดใจเลย
เพราะนี่คือธรรมชาติของโลกใบนี้ ที่ทุกสิ่งนั้นแปรผันอยู่ตลอดเวลา
บางครั้ง ก็รู้สึกเศร้าใจ
ในช่วงเวลาที่ฉันได้เห็น ได้ยิน และได้สัมผัส
ล้วนเต็มไปด้วยความกระวนกระวาย
ถ้าฉันไม่ระวังตัวเพียงนิดเดียว ฉันก็จะถูกดึงเข้าไปสู่ความวุ่นวายนั้น
ความวุ่นวายที่ทุกอย่างเหมือนจะกลายเป็นปัญหาไปหมด
ดังนั้น ฉันจึงอ้อนวอนที่จะกลับมา
เพื่อฟังตัวเองอย่างแท้จริง
ฟังเรื่องราวที่ค้างคาในใจ
เฝ้ามองความรู้สึกผ่านลมหายใจ
โดยไม่ต้องกลัวที่จะเผชิญหน้ากับความจริง
บางครั้ง ใจก็หลงลืมตัว ล่องลอยไปไกล
แต่ “การรับรู้” ยังอยู่เพื่อคอยเตือน
บางทีก็อยู่ใกล้ บางทีก็อยู่ไกล
แต่การรับรู้ยังคงอยู่เสมอ เปล่งปลั่งเหมือนดวงดาวที่จรัสบนท้องฟ้า
แม้ในค่ำคืนที่มืดมิด
ฉันก็ไม่เคยปรารถนาละทิ้งตัวเอง
ไม่ว่าจะอีกนานแค่ไหน
ก็ไม่มีสิ่งใดล้ำค่ามากไปกว่าการรับรู้นั้นอีกแล้ว
การรับรู้เหมือนข้อความที่ชัดแจ้ง
ข้อความเตือนให้ฉันระลึกเสมอว่าจริงๆแล้ว ฉันคือใคร
มั่นคงดั่งคำสัญญาที่บอกว่า
ตรงนั้นยังมีความรักอยู่เสมอ
ความปรารถนาที่อยากเข้าใจโลกใบนี้นั้น
แท้จริงแล้วเรียบง่ายมาตลอด
再次聆听自己
再次回到内心，
接受这一切——
身边的世界已经改变了许多。
但这并不令人惊讶，
因为这就是世界的本质：
万物都在不断变化之中。
有时，我仍会感到一丝悲伤。
那些我所看见的、听见的、触摸到的时刻，
都充满了不安与躁动。
只要我稍不留意，
就会被那股喧嚣所卷入，
一切似乎都成了问题。
于是，我恳求自己——
重新回到内心，
认真地倾听自己，
聆听那些仍留在心中的故事，
透过每一次呼吸，
去看见那些感受，
不再害怕面对真实。
有时，心会忘记，会飘得很远，
但「觉知」总在提醒我。
有时近在眼前，有时远在天边，
却始终在闪耀，
如夜空中最明亮的星。
即使在最黑暗的夜晚，
我也从未想过要放弃自己。
无论要花多久的时间，
都没有什么比那份觉知更珍贵。
它像一则清晰的讯息，
提醒我，
我真正是谁。
稳如一个温柔的誓言：
那里始终有爱存在。
而那份渴望理解这个世界的心，
其实一直以来，都是如此简单。
